“Γυναίκες” - Τσαρλς Μπουκόφσκι

Ο Χένρι Τσινάσκι, ο κεντρικός ήρωας του Τσάρλς Μπουκόφσκι στις “Γυναίκες” (1973), όταν διαπιστώνει ότι ο συναισθηματικός του κυνισμός προκαλεί τη δυστυχία σε όσες γυναίκες πέφτουν στο κρεβάτι του...

(...) Μα τι σόι σκατά ήμουν επιτέλους; Τι βρώμικα παιχνίδια έπαιζα; Ποιό ήταν το κίνητρό μου; Προσπαθούσα, μήπως, να ανταποδώσω κάποιο κακό που μου έκαναν; Μπορούσα να λέω συνέχεια στον εαυτό μου ότι ήταν απλά και μόνο θέμα έρευνας, ανάλυσης του γυναικείου ψυχισμού; Άφηνα να μου συμβαίνουν διάφορα πράγματα χωρίς να σκέφτομαι. Δε λογάριαζα κανέναν πέρα από τη δική μου εγωιστική, φτηνή διασκέδαση. Σαν να ήμουν κακομαθημένο σκολιαρόπαιδο. Ήμουν χειρότερος κι από πουτάνα, γιατί η πουτάνα το μόνο που μπορούσε να σου πάρει ήταν τα λεφτά σου. Εγώ τσαλαβουτούσα στις ζωές και τις ψυχές των ανθρώπων , σαν να ήταν τα παιχνιδάκια μου, τα ηλεκτρικά μου τρενάκια. Πώς μπορούσα να λέω ότι είμαι άντρας; Πώς μπορούσα να γράφω ποιήματα; Από τι υλικό ήμουν φτιαγμένος; Ένιωθα σαν ένας μικρός Σαντ χωρίς όμως τη δική του ιδιοφυϊα. Ένας δολοφόνος ήταν πιο έντιμος και ντόμπρος από μένα. Ή ένας βιαστής. Εγώ, δεν ήθελα να παίζουν οι άλλοι με την ψυχή μου, να μου την κατουρούν, να την κοροϊδεύουν. Όπως και να ‘χε το πράγμα μία τουλάχιστον διαπίστωση είχα κάνει: δεν ήμουν εντάξει. Δεν ήμουν καλός. Και το χειρότερο ήταν πως περνούσα ακριβώς για το αντίθετο. Μπορούσα να επεμβαίνω στις ζωές των ανθρώπων γιατί μ’ εμπιστεύονταν. Έκανα τις βρωμιές μου με τον πιο ύπουλο τρόπο. Έγραφα την Ερωτική ιστορία μιας Ύαινας (...)

Σε μετάφραση Χρύσας Τσαλικίδου