Δεν εἶναι πιὰ τραγούδι αὐτό, δὲν εἶναι ἀχὸς
ἀνθρώπινος. Ἀκούγεται νὰ φτάνει
σὰν τελευταῖα κραυγή, στὰ βάθη τῆς νυχτός,
κάποιου πὄχει πεθάνει.
Ἐλεγεῖα καὶ Σάτιρες (1927)
