"Τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο..."

"Τον Δεκέμβριο του 2006 ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου κυκλοφορεί τον "Διάφανο". Ποιός είναι ο διάφανος; Ποιός είναι ο Καίσαρας Βαλιέχο;"

 

Ο Fidel Livorno γράφει στο 3pointmagazine για τον "Διάφανο" του Θανάση Παπακωνσταντίνου και τον Καίσαρα Βαλιέχο, έναν από τους μεγαλύτερους ισπανόφωνους ποιητές του 20ου αιώνα.

"Ο τροχός του πεινασμένου" - Καίσαρας Βαλιέχο

 

         Μέσα από τα ίδια μου τα δόντια βγαίνω καπνίζοντας, 
φωνάζοντας, σπρώχνοντας,
κατεβάζοντας τα πανταλόνια μου...
Αδειάζει το στομάχι μου, αδειάζει το άντερό μου,
η δυστυχία με τραβάει μέσα από τα ίδια μου τα δόντια,
πιασμένον με μια οδοντογλυφίδα από το μανικέτι του πουκάμισού μου.

         Μια πέτρα για να κάτσω
δε θά 'χει για με τώρα;
Ακόμα κι εκείνη που πάνω της σκοντάφτει η λεχώνα,
η μάνα του αρνιού, η αιτία, η ρίζα, 
ούτε κι αυτή για μένα τώρα;
Τουλάχιστο εκείνη την άλλη,
που πέρασε σκυφτή μέσα από την ψυχή μου!

Ή, έστω,
την ασβεστόπετρα ή το κακό λιθάρι (ταπεινός ωκεανός)
ή εκείνη που δεν κάνει ούτε για να τη ρίξεις πετριά στον άνθρωπο, 
εκείνη, δώστε μου εκείνη εμένα τώρα!

          Τουλάχιστο εκείνη που βρήκανε περασμένη και μόνη σε μια προσβολή,
εκείνη, δώστε μου εκείνη εμένα τώρα!
Τουλάχιστον τη στριφτή και στεφανωμένη, που μέσα της αντηχεί
μόνο μια φορά το περπάτημα των όρθιων συνειδήσεων,
ή τουλάχιστο, εκείνη την άλλη, που σαϊτεμένη σε αξιοπρεπή καμπύλη,
θα πάει να πέσει μοναχή της, 
προσποιούμενη αληθινό σπλάχνο,
εκείνη, δώστε μου εκείνη εμένα τώρα!

          Ένα κομμάτι ψωμί, ούτε κι αυτό για μένα τώρα;
Δε χρειάζεται πια να είμαι αυτό που πάντα μου θα είμαι,
αλλά δώστε μου
μια πέτρα για να κάτσω,
αλλά δώστε μου,
σας παρακαλώ, ένα κομμάτι ψωμί να κάτσω επάνω,
αλλά δώστε μου,
στα ισπανικά,
κάτι, τέλος πάντων, να φάω, να πιώ, να ζήσω, να ξεκουραστώ,
κι ύστερα θα πηγαίνω...
Ανακαλύπτω ένα παράξενο σχήμα, είναι πολύ σκισμένο
και λερωμένο το πουκάμισό μου
και δεν έχω πια τίποτα, αυτό είναι φρικτό.

Το ποίημα ανήκει στην τρίτη συλλογή του Βαλιέχο με τίτλο "Poemas Humanos" (Ανθρώπινα Ποιήματα). Εδώ παρατίθεται όπως μεταφράστηκε από τα ισπανικά από τον Έλληνα ποιητή Ρήγα Καππάτο ("Cesar Vallejo, Ποιητικά Άπαντα" - Gutenberg, 2000).

"Μαύρη πέτρα πάνω σε μια άσπρη πέτρα" - Καίσαρας Βαλιέχο

    

  

            Θα πεθάνω στο Παρίσι με μιά νεροποντή, 

μιά μέρα που τηνε θυμάμαι κιόλας τώρα.

Θα πεθάνω στο Παρίσι -και δεν τρέχω να φύγω-

ίσως, σαν σήμερα, μια Πέμπτη φθινοπώρου.

            Ναι, Πέμπτη θα 'ναι, γιατί Πέμπτη σήμερα που γράφω

αυτούς τους στίχους, φόρεσα τόσο άθελά μου

τις ωμοπλάτες και ποτέ σαν σήμερα δεν είδα,

μόλο το δρόμο μου, τον εαυτό μου τόσο μόνο.

           Ο Καίσαρας Βαλιέχο είναι νεκρός, τονε χτυπούσαν 

όλοι χωρίς εκείνος να τους έχει κάμει τίποτα'

τον χτυπούσαν σκληρά μ' ένα σκληρό ραβδί,

          επίσης και μ' ένα σκοινί, είναι μάρτυρές μου

οι μέρες Πέμπτες και τα κόκαλα της ράχης, 

η μοναξιά, η βροχή, οι δρόμοι...

Το ποίημα ανήκει στην τρίτη συλλογή του Βαλιέχο με τίτλο "Poemas Humanos" (Ανθρώπινα Ποιήματα). Εδώ παρατίθεται όπως μεταφράστηκε από τα ισπανικά από τον Έλληνα ποιητή Ρήγα Καππάτο ("Cesar Vallejo, Ποιητικά Άπαντα" - Gutenberg, 2000).

"Η πιο βαριά στιγμή της ζωής" - Καίσαρας Βαλιέχο

Ένας άνθρωπος είπε:
-H πιό βαριά στιγμή της ζωής μου ήταν στη μάχη του Μάρνη, όταν πληγώθηκα στο στήθος.
Ένας άλλος είπε:
-Η πιό βαριά στιγμή της ζωής μου ήταν σε μια παλλιροϊκή καταστροφή στη Γιοκοχάμα , απ' όπου γλύτωσα από θαύμα, καταφεύγοντας κάτω από τη σκηνή ενός μαγαζιού με βερνίκια.
Κι ένας άλλος είπε:
-Η πιό βαριά στιγμή της ζωής μου είναι όταν κοιμάμαι την ημέρα.
Κι άλλος είπε:
-Η πιό βαριά στιγμή της ζωής μου ήταν στη μεγαλύτερη μοναξιά μου.
Κι άλλος είπε:
-Η πιό βαριά στιγμή της ζωής μου ήταν όταν μ' έκλεισαν σε μια φυλακή του Περού.
Κι άλλος είπε:
-Η πιό βαριά στιγμή της ζωής μου ήταν όταν είδα προφίλ τον πατέρα μου.
Κι ο τελευταίος είπε:
-H πιό βαριά στιγμή της ζωής μου δεν έχει φτάσει ακόμα.

Το ποίημα ανήκει στην τρίτη συλλογή του Βαλιέχο με τίτλο "Poemas Humanos" (Ανθρώπινα Ποιήματα). Εδώ παρατίθεται όπως μεταφράστηκε από τα ισπανικά από τον Έλληνα ποιητή Ρήγα Καππάτο (Cesar Vallejo, Ποιητικά Άπαντα - Εκδόσεις Gutenberg).